„Knattspyrnan er í stöðugri framför“
Íslenska kvennalandsliðið í knattspyrnu er nú að taka þátt í lokakeppni EM í þriðja sinn. Það voru tímamót þegar liðið tók þátt í fyrsta sinn fyrir 8 árum en þátttakan nú er kannski frekar staðfesting á þeim gæðum og stöðugleika sem íslensk knattspyrna hefur náð.
Guðrún Inga Sívertsen hefur fylgt íslenskri knattspyrnu í gegnum mikið vaxtarskeið, hún hefur verið í stjórn KSÍ í tíu ár og varaformaður sambandsins undanfarin tvö ár. Hún segist sjá greinilegan mun á umgjörð liðsins og kvennafótbolta almennt nú og fyrir átta árum. Áhuginn sé alls staðar meiri og stemningin önnur.
„Við erum að sjá ákveðinn stöðugleika, við erum með flottar fyrirmyndir og áhuginn fyrir liðinu er miklu meiri. Það var slegið áhorfendamet á Laugardalsvellinum á leiknum við Brasilíu núna í júní, sem þó var æfingaleikur. Það er ábyggilega margt sem kemur þarna inn en það að liðið sé að fara á sitt þriðja lokamót og svo árangur karlalandsliðsins í fyrra, það skiptir máli. Íslensk knattspyrna hefur öll eflst gífurlega síðustu árin.“
Guðrún Inga segir líka að uppbyggingin sé að styrkjast mikið, þátttakan er meiri, aðsóknin er meiri og um leið eykst peningamagnið í umferð. Hún segir fleiri fyrirtæki vilja tengja sig við kvennaknattspyrnu, það teljist jákvætt og það sé meiri virðing borin fyrir knattspyrnu kvenna almennt.
Það var miklu minni umfjöllun um knattspyrnuna áður, þegar ég var að spila náðum við því í gegn að úrslit í 1. deild kvenna yrðu birt á textavarpinu eins og úrslit í efstu deild. Svo var kannski stöku sinnum fjallað um leikina okkar í tíu-fréttum.“
„Maður er kannski ekki alltaf stoltur af sögunni, þær sem ruddu brautina fyrir okkur hinar sem komu seinna þurftu að leggja mikið á sig, en það skilaði sér. Við þurfum ekki að fara langt aftur, kannski fimmtán ár, til þess tíma þegar stelpurnar voru að ræða sín á milli hvernig hægt væri að vekja meiri athygli. Á sama tíma þarf að halda því til haga að saga kvennaknattspyrnunnar hér á landi er mun styttri en hjá körlunum.“
Enginn munur á knattspyrnu kvenna og karla
Þetta hefur breyst mjög hratt, nú hafa fjölmiðlafulltrúar KSÍ vart undan að svara fyrirspurnum um að fá landsliðskonur í viðtöl og heimsóknir. Þær eru flottar fyrirmyndir og nefnir Guðrún Inga að bæði strákar og stelpur biðji landsliðskonurnar um eiginhandaráritanir.
„Þær eru alvöru íþróttamenn sem leggja mikið á sig, setja sér háleit markmið og ná árangri. Það er enginn sérstakur munur lengur á knattspyrnu kvenna og karla, hann var kannski fyrir hendi, en hraðinn, tæknin, skemmtanagildið er allt það sama. Sumt fólk gerir sér kannski ekki grein fyrir því og verður þess vegna hissa þegar það kemur á leiki.“
Þessi uppgangur kvennaknattspyrnunnar skilar sér í margföldunaráhrifum. Árangurinn vekur áhuga, sem skilar meiri þátttöku í yngri flokkum, sem svo aftur skilar enn meiri árangri.
Velgengninni hér á landi má að miklu leyti þakka grasrótarstarfinu í yngri flokkunum segir Guðrún Inga. Á síðustu áratugum hafa mótast fagmannleg vinnubrögð sem hafa skilað sér ríkulega. Þjálfarar allt niður í yngstu flokka hafa fengið góða menntun, æfingadagskrár eru markvissar og skipulagðar og gervigrasvellir og yfirbyggð knattspyrnuhús hafa gert alla aðstöðu mun betri en áður var og sömuleiðis gert mögulegt að iðka knattspyrnu allan ársins hring. Þetta hefur skilað vissu forskoti á þjóðir þar sem enn tíðkast að foreldrar þjálfi yngsta íþróttafólkið og frekar er litið á knattspyrnu yngstu flokkanna sem tómstundir.
Kvennaboltinn í Evrópu stækkar hratt
En þetta er að breytast og segir Guðrún Inga að mikil þróun sé að eiga sér stað í kvennaboltanum erlendis.
Í Evrópu eru nú tæplega 1,3 milljónir skráðra kvenna í knattspyrnusamböndunum. Í skýrslu Evrópska knattspyrnusambandsins, UEFA, sem út kom í fyrra má t.d. sjá að sá fjöldi kvenna sem hefur knattspyrnu að atvinnu að hluta eða öllu leyti hefur ríflega tvöfaldast á fimm árum. Sömu sögu má segja um það fjármagn sem veitt er til kvennaknattspyrnu hjá aðildarlöndum UEFA. Kvennaknattspyrnunni er sem sagt að vaxa hratt ásmegin.
„Þegar við fórum fyrst út árið 2009 var verið að fjölga liðunum í lokakeppni EM í tólf, fjórum árum síðar var þeim fjölgað í sextán og nú er verið að ræða hvort fjölga eigi enn frekar. Ástæðan er sú að landsliðunum sem standast samanburð við bestu liðin er alltaf að fjölga.“
Tækifærin eru núna
Þetta þýðir auðvitað að samkeppnin er um leið að harðna og mun vafalaust gera svo áfram. Guðrún Inga segist mjög stolt af því hve vel hefur tekist til en að alltaf þurfi að hugsa fram á veginn.
„Auðvitað er ég stolt af því hvernig hefur gengið en þetta er gífurleg vinna fjölda fólks sem hefur skilað þessu – og við erum ekki hætt. Lykillinn að því að ná lengra er að halda áfram að hlúa að grasrótinni og stefna alltaf að því að ná lengra. Markmiðið hlýtur að vera að halda áfram að auka vinsældirnar, auka gæðin, fjölga iðkendum, auka tekjurnar og efla kvennaknattspyrnuna í heild sinni.“
Guðrún Inga segir að næsta markmið sé að komast á HM, hún segist hafa fulla trú á því að það sé hægt, og það fyrr en síðar. „Þegar maður horfir yfir leikmannahópinn sem er að spila núna, og yngri stelpurnar, þær sem eru að koma upp úr starfi félaganna, þá er það algjörlega raunhæft markmið. Ég er mjög bjartsýn, tækifærin eru klárlega til staðar og ég held við eigum eftir að sjá mjög jákvæða þróun. Það eru gríðarleg sóknarfæri, við þurfum bara að nýta þau rétt.“
